Który bęben jest najlepszy do pralki?

Bęben pralki zajmuje prawie całą przestrzeń, dlatego to właśnie on budzi najwięcej pytań konsumentów. Co więcej, niektórzy mylą go z wanną, co prowadzi do jeszcze większych nieporozumień. Nasz artykuł wyjaśni tę kwestię i wyjaśni, które materiały są najlepsze, czy te szeroko reklamowane, innowacyjne panele o strukturze plastra miodu są rzeczywiście skuteczne, oraz jak przetestować bęben przed zakupem.

Najlepszy materiał na zbiornik pralki

Najpierw zdefiniujmy elementy pralki. Komora pralki to główny pojemnik, do którego dostarczana jest woda i detergent, a także gdzie znajduje się grzałka, czujniki i bęben. Bęben z kolei ma kształt cylindryczny i jest przeznaczony do przechowywania prania.

Przyjrzyjmy się teraz materiałom. Bęben, zarówno w tanich, jak i drogich pralkach, jest zawsze wykonany ze stali nierdzewnej. Bęben jest dostępny w różnych rozmiarach, a klienci będą mieli do wyboru trzy opcje.

1. Stal emaliowana. Jest rzadko stosowana, pomimo swojej niezawodności, odporności na korozję, wahania temperatury i pękanie podczas transportu. Zbiorniki stalowe mają jedną poważną wadę: nawet najmniejszy odprysk lub pęknięcie sprawia, że ​​emalia nie spełnia swojej funkcji ochronnej, powodując rdzewienie materiału i jego bezużyteczność. Może to być spowodowane długotrwałym użytkowaniem lub przypadkowym wprowadzeniem do zbiornika ciała obcego.
2. Stal nierdzewna. Zbiornik ze stali nierdzewnej, z drugiej strony, wytrzyma nawet 100 lat dzięki swojej wysokiej wytrzymałości, niezawodności oraz odporności na zużycie i agresywne środowisko. Ma jednak swoje wady: wysoką cenę, dużą wagę, zwiększony hałas i wibracje. Kolejną wadą jest słaba izolacja termiczna, przez co urządzenie marnuje dużo energii na ciągłe podgrzewanie wody. Istnieje również wysokie ryzyko zakupu podróbki i zapłacenia za tani i krótkotrwały metal zamiast wysokiej jakości stali przetworzonej.
3. Polimery. Są to zbiorniki z tworzyw sztucznych, które charakteryzują się doskonałymi parametrami użytkowymi. Konsumenci cenią je za niską cenę, pochłanianie hałasu i wibracji pochodzących od obracającego się bębna, wysoką izolację termiczną, lekkość oraz całkowitą odporność na korozję i substancje chemiczne. Jedynym aspektem budzącym wątpliwości jest trwałość, która wyraźnie sprawia, że ​​tworzywo sztuczne, o żywotności do 30 lat, jest gorsze od stali. Trwają jednak prace nad udoskonaleniem składu tworzywa, a deklarowana żywotność pokrywa się z ogólną żywotnością pralki. Kolejnym negatywnym aspektem jest kruchość polimerów podczas transportu w nieostrożnych warunkach lub w przypadku dostania się do środka ciał obcych.

Ważne! Każdy producent ma własną definicję „tworzywa sztucznego”, która obejmuje również wszelkie materiały kompozytowe.

Co więcej, marki aktywnie rozwijają własne rodzaje materiałów, uzupełniając standardową formę i nadając im nazwy marek. Na przykład Whirlpool promuje Fibre, Candy promuje Silitech, BEKO promuje Carferron, Bosch i Siemens promują zbiorniki Polynox, Gorenje używa Carbotech i Polytenax, a Electrolux Carboran. Inni producenci, w tym znany ARDO, oferują kompromis: zbiornik z tworzywa sztucznego z tylnym panelem ze stali nierdzewnej. Te urządzenia są trwałe, długowieczne i niedrogie.

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jaki materiał jest najbardziej odpowiedni na bęben pralki. Wszystko zależy od budżetu, marki, jakości wykonania, warunków transportu i potrzeb kupującego. Najlepiej skupić się na parametrach technicznych pralki i wybrać „domowego pomocnika” na podstawie pojemności, efektywności energetycznej i parametrów wydajności.

Bęben Honeycomb: Gdzie jest haczyk?

Liczne eksperymenty potwierdziły, że „efekt większej siły” w rzeczywistości nie działa. Wypukłe i szorstkie bębny nie usuwają plam lepiej, a wręcz niszczą pranie, dlatego coraz więcej producentów dąży do osiągnięcia jak najmniejszego wpływu na tkaniny. Akceptowalnym standardem są małe otwory, mocno wypolerowane i z wklęsłymi krawędziami. Pojawia się również nowy trend: tzw. wzór plastra miodu.

Bęben o strukturze plastra miodu jest opatentowany przez firmę Miele i różni się od bębnów konwencjonalnych obecnością sześciokątnych wybrzuszeń na ściankach i bokach cylindra, przypominających plaster miodu. Dzięki nim pomiędzy praniem a metalem tworzy się film wodny, który ułatwia poślizg i chroni strukturę tkaniny. A jak twierdzi producent, delikatne pranie idzie w parze z trwałością i niskim zużyciem energii.

Problem z drogim bębnem polega na tym, że jego wysoka cena nie jest uzasadniona. Wiele standardowych, dobrze wykonanych bębnów oferuje równie skuteczne czyszczenie. Jeśli mądrze wybierzesz urządzenie, możesz znaleźć bardziej zaawansowane urządzenie w tej samej cenie.

Przed zakupem sprzętu należy obejrzeć bęben.

Gdy już zdecydujesz, który bęben najlepiej pasuje do Twojej pralki, zacznijmy testować go w sklepie. Poleganie wyłącznie na reklamach lub rekomendacjach sprzedawców jest skrajnie nierozsądne. Dlatego podejdź do interesującego Cię modelu i rozpocznij oględziny wizualne i dotykowe.

1. Otwieramy drzwi włazu i przesuwamy dłoń wzdłuż wewnętrznej powierzchni bębna. Mimo nierówności i otworów, palce nie powinny zaczepiać się o ostre wypustki lub mikrozadziory. Zwłaszcza wokół szwów i dziur. Jeśli pojawi się choć jedno zadrapanie, po prostu je zignoruj, ponieważ to wyraźny znak słabego wykonania i niskiej jakości.

Bardziej niezawodną metodą jest założenie na dłoń nylonowych rajstop lub pończoch. Rajstopy na pewno zaczepią się o zadzior.

2. Dokładnie wyczuwamy łamacze żeber – plastikowe elementy na bębnie, które wyglądają jak ostrza lub bariery. Tutaj również Absolutna gładkość jest kluczowa, a same przekładki muszą pewnie przylegać do przewidzianych do tego rowków. Nawet lekkie drgnięcie oznacza, że ​​maszyna nie przejdzie testu.
3. Obróć bęben, sprawdzając, jak lekko, cicho i płynnie się obraca. Lekkie naprężenie jest dopuszczalne, ale nie powinno być żadnych obcych skrzypień ani gwizdów.
4. Poruszaj pojemnikiem w górę i w dół, zwracając uwagę na połączenie z obudową. Powstała duża szczelina wyraźnie wskazuje na zużyte łożyska.
5. Zmierz odległość od krawędzi bębna do początku uszczelki drzwi. Idealna długość to 5 mm, natomiast uszczelka dłuższa niż 8 mm jest ryzykowna. Istnieje ryzyko, że drobne przedmioty, takie jak dziecięce skarpetki, bielizna czy rękawiczki, mogą wpaść przez szczelinę. Co gorsza, monety lub inne twarde przedmioty pozostawione w kieszeniach mogą wpaść przez otwór, powodując uszkodzenia.

Samodzielna kontrola bębna jest najważniejszym czynnikiem przy wyborze pralki. Jeśli wnętrze pralki jest wolne od zadziorów, luźnych żeberek i nieestetycznych szczelin, wygląd i materiał, z którego wykonane są elementy, mają drugorzędne znaczenie. Należy pamiętać, że istnieje coś takiego jak „przesadna jakość”, a nawet tania pralka ze standardowym bębnem posłuży wiele lat, jeśli będzie odpowiednio konserwowana.

   

Komentarze czytelników