Jakie jest napięcie na zaworze dopływowym wody w pralce?

Aby sprawdzić działanie elektrozaworu pralki automatycznej, należy znać napięcie do niego doprowadzane. Podczas pracy z tym elementem należy przestrzegać zasad bezpieczeństwa, aby uniknąć wypadków. Przyjrzyjmy się jego podstawowym cechom.

Główne cechy zaworu

Dlaczego ważne jest zrozumienie napięcia dostarczanego do zaworu automatycznej skrzyni biegów? Jest to konieczne do oceny potencjalnego ryzyka i podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności. Dopiero po uzyskaniu jak największej ilości informacji można rozpocząć diagnostykę.

Wielu użytkowników jest zaskoczonych, gdy zawór wlotowy zaczyna brzęczeć po rozpoczęciu cyklu. Wynika to z zasady działania elementu. Sprężyna zostaje aktywowana, membrana otwiera się i woda zaczyna wpływać do układu. Biorąc pod uwagę wysokie ciśnienie w rurach, ten dźwięk jest całkowicie normalny dla działania urządzenia. Ogólna charakterystyka elektrozaworu wlotowego jest następująca:

• napięcie odbierane – 220 woltów;
• częstotliwość prądu przemiennego – 50 Hz;
• rozmiar gwintu do podłączenia węża dopływowego – 3/4;
• normalne ciśnienie robocze – do 1 megapaskala;
• nominalna wydajność – 10 litrów wody na minutę przy ciśnieniu w rurociągach 0,3 megapaskala;
• moc – 8 watów;
• Rezystancja nominalna: 3600 Ohm. Dopuszczalne odchylenie: ±5%.

Jeśli zawór wlotowy pralki pęknie lub się zatka, woda przestaje dopływać do bębna, uniemożliwiając rozpoczęcie prania. W takiej sytuacji konieczna będzie wymiana elementu lub jego całkowite rozmontowanie i wyczyszczenie. Przyjrzyjmy się bliżej elementom.

Konstrukcja i materiały zaworu wlotowego

Element ten znajduje się pod górną pokrywą pralki, w miejscu podłączenia rury karbowanej wlewu. Zawór wlotowy ma niewielkie rozmiary i składa się z obudowy, cewki, sprężyny, membrany i rdzenia blokującego przepływ wody. Korpus zaworu jest zazwyczaj wykonany z polimeru odpornego na temperaturę. Części stalowe lub mosiężne są rzadsze. Do „wkładu” przymocowana jest cewka elektromagnetyczna.

Cewka zawiera magnesy. Liczba elektromagnesów może się wahać od jednego do trzech. Liczba cewek zależy od liczby sekcji zaworu. Różne pralki mają jednostki pojedyncze, podwójne, potrójne lub poczwórne. Membrana zaworu jest zazwyczaj wykonana z gumy odpornej na wysoką temperaturę. Rzadziej stosuje się mieszankę gumową lub silikon. Sprężyna, jak sama nazwa wskazuje, jest wykonana z metalu.

Zawory wlotowe mogą różnić się liczbą sekcji, cewek i zastosowanych materiałów, ale zasada działania urządzenia pozostaje taka sama.

Jak działa to urządzenie?

Cewki pralki są sterowane przez główny moduł sterujący. W stanie spoczynku, gdy do zaworu nie jest przyłożone napięcie, membrana uszczelnia pralkę, zapobiegając przedostawaniu się wody. Konstrukcja jest tak wytrzymała, że ​​wytrzymuje wysokie ciśnienie wody.

Gdy użytkownik uruchamia pralkę, układ sterujący wysyła sygnał do cewki. Pręt, reagując na impulsy elektromagnetyczne, wsuwa się do cewki, pociągając za sobą tłok. To otwiera urządzenie i woda zaczyna wpływać do bębna. Po odcięciu dopływu prądu membrana jest dociskana do gniazda obudowy, zapewniając całkowitą szczelność układu.

Pralki wyprodukowane 10-15 lat temu są zazwyczaj wyposażone w zawory jednocewkowe. W tych modelach przepływ wody do poszczególnych przegródek szuflady na detergent jest regulowany przez mechaniczną jednostkę sterującą. Nowocześniejsze modele posiadają zawory podwójne i potrójne, przy czym każda cewka odpowiada za swoją własną przegródkę.

Zazwyczaj szuflada na detergent składa się z trzech sekcji. W przypadku pralki z zaworem dwucewkowym, woda zaczyna napływać do trzeciej sekcji, gdy oba elektrozawory są aktywowane jednocześnie. Wyłącznik ciśnieniowy monitoruje poziom wody w zbiorniku. Gdy pralka osiągnie żądany poziom, czujnik powiadamia o tym moduł elektroniczny. „Mózg” przestaje dostarczać napięcie do cewek zaworów. Proces ten powtarza się kilkakrotnie w trakcie cyklu pracy pralki.

Co ulega uszkodzeniu w zaworze i jak go wymienić?

Jeśli pralka automatyczna nie chce nabrać wody lub pobiera ją zbyt wolno, należy sprawdzić zawór elektromagnetyczny i przetestować go za pomocą multimetru. Przed przystąpieniem do diagnostyki należy odłączyć pralkę od zasilania i zamknąć zawór odcinający. Następnie można odłączyć wąż dopływowy od tylnej ściany obudowy.

Siatka zaworu wlotowego często ulega zatkaniu, aby ją oczyścić, nie trzeba rozbierać urządzenia.

Do wyjęcia filtra potrzebne będą szczypce. Odłącz wąż dopływowy od urządzenia i przyjrzyj się uważnie – zobaczysz metalową siatkę w miejscu, gdzie łączy się z korpusem. Chwyć za wystające krawędzie, aby wyjąć wkład filtra. Po wyczyszczeniu włóż go z powrotem.

Jeśli pralka była przechowywana w chłodnym pomieszczeniu, pozostała w zaworze woda mogła zamarznąć, powodując pęknięcie obudowy urządzenia. W takim przypadku jedynym rozwiązaniem jest kompletna wymiana części. Czasami cewki elektromagnesu ulegają awarii. Jeśli jedna z nich się przepali i przestanie wciągać trzpień, zawór ulegnie awarii. Konieczna będzie wymiana elementu wlotowego. Procedura jest następująca:

• odłączyć pralkę od zasilania;
• zakręcić dopływ wody i odłączyć wąż dopływowy od korpusu;
• zdejmij górny panel obudowy (lub boczny w przypadku modeli pionowych);
• Odłączyć przewody i rury od zaworu łączące go z dozownikiem;
• Odkręć śruby mocujące urządzenie do obudowy;
• wyjmij stary zawór i zamontuj na jego miejscu nowy, sprawny.

Aby uniknąć pytań, warto zrobić zdjęcie schematu okablowania przed odłączeniem przewodów. Pomoże to uniknąć błędów podczas ponownego montażu. Procedura wymiany jest dość prosta i poradzi sobie z nią nawet nowicjusz.

   

Komentarze czytelników