Rodzaje silników pralek

Kluczowym elementem pralki jest silnik elektryczny: obraca on bęben, napędzając cały system. Oczywiście, silnik decyduje o wydajności pralki: prędkości wirowania, żywotności oraz poziomie hałasu i wibracji. Im bardziej niezawodny i zaawansowany silnik, tym trwalsze, wydajniejsze i bardziej komfortowe pranie. Przyjrzyjmy się najpopularniejszym typom silników pralek i różnicom między nimi. Przedstawimy charakterystykę, zalety i wady każdego z nich.

Najpopularniejszy silnik elektryczny

Spośród popularnych typów silników, komutator jest uważany za najpopularniejszy. Dokładniej rzecz ujmując, silnik nazywany jest zespołem szczotkowo-komutatorowym i składa się z ruchomego wirnika, nieruchomego stojana, szczotek elektrycznych i żeberek. System działa na zasadzie sekwencyjnej reakcji zachodzącej w uzwojeniu po doprowadzeniu prądu elektrycznego. Krótko mówiąc, silnik komutatorowy działa w następujący sposób:

• Prąd elektryczny jest dostarczany do szczotek grafitowych znajdujących się w pobliżu lamel;
• powstaje pole magnetyczne;
• poprzez lamele napięcie ze szczotek przekazywane jest do wirnika i stojana;
• wirnik zaczyna się obracać, stopniowo osiągając prędkość określoną przez program;
• impuls przekazywany jest na wał;
• Bęben pralki się kręci.

Kolektor znajduje się w dolnej części obudowy, pod wanną. Układ napędowy składający się z kół pasowych i pasa napędowego przekazuje prędkość silnika na wał bębna. Gdy silnik przyspiesza, „koła” obracają się za pomocą gumki, przekazując pęd na bęben.

Silnik kolektorowy charakteryzuje się trwałością, dostępnością i niskimi kosztami napraw.

Standardowy silnik komutatorowy ma szereg zalet:

• prosty i niezawodny mechanizm, który zapewnia trwałość silnika;
• przystępna cena, dzięki której maszyna jest tańsza;
• niedroga i łatwa konserwacja i naprawa.

Komutator ma jednak swoje wady. Główną z nich jest wysoki poziom hałasu spowodowany ciągłym ścieraniem się szczotek o metalową obudowę silnika. To prowadzi do drugiej wady: grafitowe końcówki z czasem się zużywają i wymagają wymiany.

Silnik elektryczny asynchroniczny

Silnik elektryczny asynchroniczny również składa się ze stojana i wirnika. Pierwszy z nich pozostaje nieruchomy i działa jak rdzeń magnetyczny, podczas gdy drugi reaguje na generowane pole magnetyczne, zaczynając się obracać i wprawiając w ruch bęben pralki. Jednak podczas tego procesu silnik nie może zsynchronizować się z prędkością magnesów i porusza się nieznacznie w ich kierunku. Stąd wzięła się nazwa „asynchroniczny”.

Pralki wykorzystują dwa rodzaje silników asynchronicznych: dwufazowy i trójfazowy. Od 2000 roku te drugie niemal całkowicie zastąpiły te pierwsze ze względu na kompaktowe rozmiary i większą moc.

„Asynchroniczność” ma następujące zalety:

• prosta konstrukcja silnika, która rzadko ulega awariom;
• wysoka łatwość konserwacji (dzięki dostępności niedrogich komponentów);
• niski koszt silnika;
• stosunkowo niski poziom hałasu.

Wśród wad, główną jest duży rozmiar silnika, który uniemożliwia zastosowanie przekładni asynchronicznych w kompaktowych i wąskich skrzyniach automatycznych. Do innych wad należy zaliczyć konieczność okresowej konserwacji układu, takiej jak smarowanie tłoków i wymiana łożysk. Silniki te nie są również szczególnie wydajne ze względu na niską sprawność i złożoną instalację elektryczną.

Asynchroniczne silniki elektryczne występują tylko w modelach budżetowych o niskiej mocy, małej pojemności i ograniczonej funkcjonalności. W przeciwnym razie silnik nie będzie w stanie obsłużyć obciążenia.

Silnik układu inwerterowego

Silnik inwerterowy jest uważany za najnowocześniejszy. Został wynaleziony i wprowadzony do produkcji w latach 2010., ale wciąż góruje nad konkurencją. Kluczem jest inwerter – przetwornica, która może zmienić częstotliwość napięcia z prądu przemiennego na stały. Dzięki temu jest niezależny od sieci energetycznej i może kontrolować prędkość, jaką osiąga.

Techniczna nazwa silnika elektrycznego inwerterowego to trójfazowy bezszczotkowy silnik prądu stałego. Główne elementy pozostają takie same: uzwojenie, ruchomy wirnik i nieruchomy stojan z rdzeniami magnetycznymi. W pralkach tych zastosowano również napęd bezpośredni – rozwiązanie opracowane przez firmę LG – bezpośrednie połączenie silnika z bębnem, bez szczotek elektrycznych i napędu pasowego.

Technologia Direct Drive wraz z silnikiem bezszczotkowym jest obecnie stosowana nie tylko w pralkach LG. Pomysł ten został zaadaptowany przez inne wiodące marki dużego sprzętu AGD, takie jak Samsung, Hotpoint-Ariston, Siemens, Bosch i Whirlpool.

Falowniki są uważane za znacznie lepsze niż silniki komutatorowe i asynchroniczne. Zarówno producenci, jak i konsumenci przytaczają liczne zalety napędów bezpośrednich, od kompaktowej i cichej pracy po trwałość i wydajność. Ale czy to prawda? Przyjrzyjmy się głównym zaletom.

• „Pralki inwerterowe są kompaktowe”. Silniki inwerterowe, w przeciwieństwie do konkurencyjnych modeli, mają mniejsze wymiary, ale jest to niewielka różnica w ogólnym rozmiarze pralki. Bęben zajmuje najwięcej miejsca, zwłaszcza przy pojemności 6 kg lub większej. Brak kół pasowych i napędu pasowego zwalnia przestrzeń, ale tylko o maksymalnie 3-5 cm szerokości i głębokości.

Technologia Direct Drive sprawia, że ​​pralka jest bardziej kompaktowa, niezawodna i cichsza.

• „Silniki bez części trących działają dłużej”. Tak, silniki inwerterowe nie mają szczotek, których grafitowe końcówki zużywają się w wyniku ciągłego tarcia o komutator. Eliminuje to konieczność okresowej wymiany szczotek, dzięki czemu inwerter jest prostszy w obsłudze i bardziej niezawodny. Nie należy jednak zapominać o łożyskach – są one obecne i mogą również ulec awarii z powodu niewłaściwego użytkowania maszyny.
• „Inwerter jest cichy.” W porównaniu z silnikami szczotkowymi, które z powodu zużycia szczotek mocno wibrują i „syczą”, falowniki są praktycznie „ciche”. Ale absolutna cisza nie wchodzi w grę – mechanizm cicho buczy podczas pracy. Poziom hałasu można porównać do pisku trolejbusu. Wibracje są jednak znacznie niższe, więc maszyny z napędem bezpośrednim są cichsze, nie trzęsą się ani nie podskakują po pomieszczeniu.
• „Istnieje znacząca oszczędność energii”. Zazwyczaj maszyny z silnikami inwerterowymi mają klasę „A+++” – najniższą dostępną klasę energetyczną. Ta zaawansowana technologia pozwala zaoszczędzić około 15% energii. Polega ona na stabilizacji prędkości, umożliwiając maszynie dostosowanie się do obciążenia bębna, co zapobiega niepotrzebnym stratom energii.

Główną wadą silników inwerterowych jest ich wysoka cena. Ich obwody elektryczne są skomplikowane w projektowaniu, dlatego nie mogą być tanie.

   

Komentarze czytelników