Jak zbudowany jest bęben pralki?

Pranie jest ładowane do pralki przez bęben. Na pierwszy rzut oka jego konstrukcja jest prosta: cylindryczny metalowy zbiornik z perforowanymi ściankami i żebrowanymi łopatkami. Jednak technicy rozumieją to nie tylko jako cylinder, ale jako cały zespół bębna – zbiornik, uszczelkę, napęd, pająk i inne przyległe elementy. Aby zapewnić kompleksową naprawę i bezpieczną obsługę, kluczowe jest zrozumienie budowy bębna pralki. Przyjrzymy się wszystkim elementom, ich rozmieszczeniu i przeznaczeniu.

Główna jednostka maszyny

Bęben jest najważniejszym elementem pralki i niemal wszystkie części urządzenia współdziałają z nim. Stalowy cylinder to widoczna dla użytkownika część urządzenia, przez którą ładowane jest pranie do maszyny. Pralki ładowane od przodu mają wejście z przodu, natomiast pralki ładowane od góry – z góry. Zanieczyszczenia usuwane są dzięki specjalnej konstrukcji zbiornika: perforacje w ściankach umożliwiają przedostawanie się wody, a gumowa uszczelka i drzwiczki zapewniają szczelność.

Pozostałe elementy urządzenia są „ukryte” przed wzrokiem użytkownika. Pierwszym z nich jest zbiornik, w którym mieści się bęben. Ten duży, lekki i wytrzymały pojemnik jest przymocowany do górnej części węża szuflady na detergent, a rura spustowa jest podłączona do dolnej części. Cylinder jest połączony ze zbiornikiem z tyłu za pomocą metalowej poprzeczki, tulei i łożysk.

Bęben wbudowany jest w zbiornik, gdzie jest mocowany za pomocą poprzeczki i obraca się dzięki osi, napędowi i silnikowi.

Obrót systemu jest zapewniany przez wał odbierający impulsy z silnika. Silnik znajduje się pod wanną i może być komutatorowy lub falownikowy. Silnik przyspiesza do zadanej prędkości, która jest przenoszona na cylinder za pomocą napędu bezpośredniego lub koła pasowego i pasa. Prędkość przyspieszenia jest monitorowana przez czujnik Halla.

Wibracje generowane przez silnik są tłumione przez wbudowane amortyzatory. Zbiornik i bęben są zawieszone na sprężynach i amortyzatorach drgań. Pojemniki są pewnie, ale nie sztywno zamontowane, co zapewnia elastyczność i sprężystość konstrukcji. Siłę odśrodkową kompensują również przeciwwagi – betonowe bloki, które zwiększają masę maszyny o dziesiątki kilogramów.

Obok cylindra bębna, z tyłu zbiornika, znajduje się otwór na rurową grzałkę elektryczną, która podgrzewa wodę do żądanej temperatury. Ciepło jest generowane przez wężownicę znajdującą się bezpośrednio w zbiorniku myjącym, a styki są wyprowadzone na zewnątrz i zabezpieczone uszczelką. Czujnik temperatury monitoruje poziom nagrzania i przesyła dane do modułu sterującego.

W niektórych maszynach rozmieszczenie głównych podzespołów może być różne – wszystko zależy od producenta i modelu. Aby dowiedzieć się dokładniej, jak działa konkretna pralka, wystarczy zapoznać się z instrukcją producenta.

Jakie są rodzaje bębnów?

Każdy bęben pralki jest wykonany ze stali nierdzewnej. Materiał ten został wybrany nie bez powodu: stal nierdzewna jest wytrzymała, trwała i odporna na korozję. Zapewnia to długą żywotność urządzenia.

Wewnętrzna powierzchnia bębna jest perforowana licznymi otworami. Przez te otwory woda i detergent przedostają się do prania i po praniu spływają do odpływu. Otwory te mają jednak również wadę: obracający się bęben dociska do nich tkaninę, powodując otarcia i uszkodzenia włókien.

Zaleca się wybór pralek z ulepszonymi bębnami: kapiącym, perłowym lub o strukturze plastra miodu.

Producenci starają się obecnie unikać kontaktu przedmiotów z perforowanymi ściankami bębna, co mogłoby uszkodzić ich powierzchnię. Konstruktorzy udoskonalają zasadę obrotu bębna i ulepszają jego konstrukcję. Badania te zaowocowały opracowaniem różnych typów pojemników do mycia.

• Bębny perforowane. Znajdują się one w tańszych modelach pralek, ponieważ mają gładkie ścianki z licznymi standardowymi otworami. Powierzchnia wewnętrzna jest płaska, co negatywnie wpływa na jakość prania.
• Cylindry ociekowe. Technologia ta nosi nazwę VarioSoft i została opracowana i przetestowana przez firmę Bosch. Nazwa mówi sama za siebie: wewnętrzna powierzchnia bębna jest „usiana” otworami w kształcie kropli. Kluczem do tej konstrukcji są same wypustki: jedna strona otworów jest płaska, a druga wypukła. W rezultacie pranie ląduje po gładkiej lub ostrej stronie, w zależności od wybranego programu. Delikatne tkaniny są prane delikatnie, natomiast intensywny cykl powoduje silniejsze ścieranie.
• Bębny perłowe. Technologia bębnów perłowych opracowana przez projektantów Hansa. Te cylindry są perforowane perłowymi półkulistymi otworami o różnych rozmiarach. Zaokrąglony kształt chroni pranie przed ostrymi krawędziami, chroniąc tkaniny przed zużyciem, nawet gdy bęben obraca się z prędkością do 1400 obr./min.
• Pojemniki o strukturze plastra miodu. Patent na innowacyjną perforację w kształcie plastra miodu należy do firmy Miele – nie znajdziesz tego w innych urządzeniach. Bębny te są wyłożone wypukłymi, wytłoczonymi sześciokątami. Otwory te mają znacznie mniejszą średnicę niż standardowe bębny, bębny ociekowe czy bębny perłowe, co zapobiega zakleszczaniu się w nich tkanin. Zapewnia to delikatne pranie. Małe otwory utrzymują detergent dłużej w pobliżu ubrań i zapobiegają przedostawaniu się do bębna ciał obcych.

Rodzaj bębna ma kluczowe znaczenie: im szersze otwory i gładsza powierzchnia bębna, tym szybciej wypłukuje się detergent i tym bardziej pranie jest bardziej narażone. Jeśli często pierzesz delikatne rzeczy, zaleca się wybór bębnów o strukturze plastra miodu, ociekowych lub perłowych. Zabezpieczą one ubrania przed uszkodzeniami, blaknięciem kolorów, mechaceniem i zaciąganiem.

Szczegóły powiązane

Właściciele pralek nie muszą wiedzieć, jak wygląda bęben w przekroju. Wystarczy zrozumieć relację między bębnem a pozostałymi elementami systemu – od pojemnika na proszek po silnik. Zasada ta obowiązuje we wszystkich pralkach, zarówno ładowanych od przodu, jak i od góry. Kluczem jest uwzględnienie wszystkich „uczestników” procesu prania.

• Szuflada dozownika. Przeznaczona do dodawania detergentu, powszechnie nazywana jest komorą na proszek. Zazwyczaj znajduje się w lewym górnym rogu pralki i ma trzy komory: na dodatkowe płyny, pranie główne i pranie wstępne. Przeznaczenie komory można rozpoznać po specjalnych oznaczeniach. Woda przepływa wężami do detergentu, a następnie roztwór mydła przepływa rurami do bębna.
• Uszczelka. To gumowa opaska otaczająca bęben z przodu, za klapą. Dokładniej, są dwie uszczelki: jedna na korpusie bębna, a druga na zbiorniku myjącym. Podwójna warstwa gumy zapewnia wodoszczelność, zapobiegając wyciekaniu wody.

Blokada elektroniczna zwalnia się automatycznie po upływie 2-3 minut od zakończenia cyklu.

• Węże i rury. Woda z rur przepływa przez dozownik przez gumowe rowki i wlewa się do bębna, gdzie łączy się z brudną bielizną. Po praniu, ścieki odprowadzane są rurami spustowymi do kanalizacji, skąd są wypompowywane.
• Pompa. Pompa odprowadza brudną wodę z bębna i zbiornika do kanalizacji. System odpływowy jest prosty: silnik uruchamia mechanizm, a obracający się wirnik kieruje przepływem. Całość jest zamontowana na spirali, do której podłączony jest wąż spustowy. Wąż spustowy często zatyka się zanieczyszczeniami, włosami i innymi przedmiotami, takimi jak dziecięce skarpetki, spinki do włosów i klucze, które wpadają do pralki.
• UBL. To urządzenie blokujące klapę, czyli, mówiąc prościej, zamek elektroniczny. Aktywuje się automatycznie po rozpoczęciu cyklu, blokując klapę. System „blokady” uniemożliwia użytkownikowi otwarcie bębna w trakcie prania, co eliminuje możliwość przypadkowego otwarcia pralki, gdy jest ona pełna wody.
• Zawór wlotowy. Jego zadaniem jest napełnianie bębna wodą z sieci wodociągowej. Składa się z trzech cewek i membrany, która otwiera się i zamyka pod wpływem impulsów elektrycznych. Impulsy te są przesyłane do zaworu przez moduł na podstawie danych z presostatu.
• Wyłącznik ciśnieniowy. To plastikowe „pudełko” z długą rurką, którą zanurza się w bębnie pralki. Czujnik mierzy ciśnienie w zbiorniku, wyświetlając poziom wody. Pozwala to sterownikowi sterować procesem napełniania i opróżniania.
• Ogranicznik przepięć. Kondensator zapewnia bezpieczeństwo systemu, chroniąc okablowanie i mechanizmy przed przepięciami. Ogranicznik przepięć równoważy prąd płynący do urządzenia, zapobiegając przegrzaniu i zwarciom okablowania wewnętrznego.
• Płyta sterująca. To „mózg” maszyny, wykorzystujący elektronikę, triaki, ścieżki i rezystory do sterowania systemem. Moduł wydaje polecenia, monitoruje ich wykonanie, a w przypadku awarii lub usterki natychmiast zatrzymuje cykl.

Bęben pralki jest kluczowym elementem, ponieważ to w nim pierze się pranie. Wszystkie pozostałe elementy w taki czy inny sposób z nim współdziałają: napełniają, wirują i zatrzymują ładunek, zapewniając wysoką jakość prania.

   

Komentarze czytelników