Wysokość wylotu pralki

Przewód zasilający i węże są dołączone do pralki, ale użytkownik musi podłączyć media na miejscu. Dotyczy to zarówno rur kanalizacyjnych i wodociągowych, jak i gniazdka elektrycznego. To ostatnie jest najtrudniejsze – należy przygotować osobne gniazdko spełniające wszystkie wymogi bezpieczeństwa. Ważne jest, aby zachować wymaganą wysokość odpływu od podłogi, chronić go przed wilgocią i obliczyć wymaganą moc z wyłącznika nadprądowego. Najlepiej wezwać elektryka, ale można to zrobić samodzielnie, korzystając z naszych instrukcji.

Gdzie umieścić gniazdko elektryczne w łazience?

Wybierając lokalizację gniazdka pralki, należy wziąć pod uwagę kilka czynników. Pierwszym z nich jest bezpieczeństwo. Zgodnie z przepisami dotyczącymi urządzeń elektrycznych w budynkach mieszkalnych (VSN 59-88), gniazdek elektrycznych nie należy instalować pod ani nad zlewami, ani w pobliżu rur wodociągowych i kanalizacyjnych. Zapobiegnie to przedostawaniu się wilgoci na przewody w razie wypadku. Minimalna odległość od pionów instalacyjnych wynosi 60 cm.

Jeśli chodzi o wysokość montażu gniazdka, za optymalną uznaje się wartość 1-1,25 metra. Ważne jest, aby punkt znajdował się co najmniej 60 cm nad podłogą, tak aby w przypadku zalania pomieszczenia woda nie dostała się na styki.Choć nie ma tu konkretnych wytycznych – wszystko zależy od chęci i ostrożności najemcy.

Zgodnie z normą VSN 59-88 gniazdka nie mogą być umieszczane w odległości mniejszej niż 60 cm od zlewu, wanny, kanalizacji lub pionu wodociągowego.

Drugim czynnikiem jest łatwość użytkowania. Doświadczenie pokazuje, że najwygodniejsza wysokość wylotu to 90-100 cm od podłogi. Jeśli użytkownik pralki jest niższy lub wyższy, sensowne jest obniżenie lub podwyższenie wylotu. Trzecim czynnikiem jest dostępność. Podłączona do prądu pralka powinna być łatwo dostępna z gniazdka. Większość pralek jest wyposażona w 1,5-metrowy przewód zasilający, więc nie zaleca się dalszego przedłużania gniazdka. W przeciwnym razie konieczna będzie wymiana fabrycznego kabla lub skorzystanie z przedłużacza.

Zasada podłączenia maszyny do zasilania

Pralka wymaga podłączenia do prądu, tak jak wodociągi i kanalizacja. To proste: bez prądu pralka nie będzie działać. Pralkę podłącza się do centralnego zasilania za pomocą przewodu zasilającego i gniazdka. Pierwsze jest dołączone do nowej pralki, a drugie instaluje się zgodnie z wymogami bezpieczeństwa:

• napięcie – 220V;
• maksymalny dopuszczalny prąd obciążenia musi odpowiadać mocy urządzeń roboczych z pewnym zapasem;
• montaż stacjonarny (do urządzenia przypisane jest osobne gniazdo);
• odmowa używania przedłużaczy i kabli przedłużających;
• włączenie do obwodu wyłącznika różnicowoprądowego lub urządzenia uziemiającego.

Ważnym parametrem jest to, czy gniazdko spełnia wymagania urządzenia. Łatwo jest określić, ile prądu będzie pobierać pralka podczas pracy. Wystarczy znaleźć moc pralki w instrukcji producenta, podzielić ją przez napięcie sieciowe (220 V) i zaokrąglić w górę. Zazwyczaj wymagane są instalacje elektryczne o natężeniu 6, 10, 16 lub 25 amperów. Najlepiej wybrać opcję z rezerwą 16 lub 25 amperów. Trzeci przewód, przewód uziemiający, jest niezbędny.

Jeśli pralka jest zainstalowana w kuchni, korytarzu lub sypialni, nie ma specjalnych wymagań co do gniazdka. Jeśli jednak pralka jest używana w łazience lub pod prysznicem, sytuacja wygląda inaczej. W takim przypadku należy rozważyć zabezpieczenie gniazdka przed wilgocią. Punktem odniesienia jest dokument specjalny – GOST R 50571-7-701-2013, w którym określono normy i warunki eksploatacji instalacji elektrycznych niskiego napięcia. Według GOST:

• Dopuszcza się montaż gniazdek w łazienkach domowych;
• Zabrania się instalowania instalacji elektrycznych w łazienkach i natryskach przeznaczonych do użytku przemysłowego i publicznego;
• Należy wybrać gniazdko posiadające obudowę odporną na wilgoć.

W łazience należy montować wyłącznie gniazdka wyposażone w obudowę odporną na wilgoć!

Ostatni punkt jest kluczowy. Należy pamiętać, że podczas korzystania z wanny lub prysznica może dojść do rozpryskiwania się wody, co może prowadzić do zwarć i porażenia prądem. Drugim problemem jest kondensacja pary wodnej. Aby chronić swoje życie i zdrowie, konieczne jest zabezpieczenie okablowania specjalną obudową odporną na wilgoć.

Gniazdo z obudową odporną na wilgoć?

Prawidłowe umiejscowienie to tylko pierwszy wymóg bezpieczeństwa. Drugi dotyczy konstrukcji gniazdka. Gniazdo elektryczne musi być chronione przed wilgocią. Można to osiągnąć na trzy sposoby:

• „kurtyna” umieszczona wewnątrz gniazdka, która opada i blokuje dostęp do styków natychmiast po wyciągnięciu wtyczki;
• sprężynowa pokrywa, która zamyka się szczelnie po wyjęciu widelca;
• obecność uszczelnień mechanicznych w otworach wtyczki, zapobiegających przedostawaniu się wilgoci przez obudowę do styków.

Stopień odporności gniazdka na wilgoć można określić, szukając specjalnego oznaczenia. Sprawdź dwucyfrowy stopień ochrony IP na etykiecie lub opakowaniu. Pierwsza cyfra oznacza ochronę konstrukcji przed kurzem, a druga odporność na wilgoć. Na przykład, w przypadku pralki, należy wybrać urządzenia o stopniu ochrony IP44 lub wyższym.

Organizacja łączności elektrycznej

Do podłączenia pralki do zasilania potrzebny jest oddzielny, trzyżyłowy kabel. Biegnie on od puszki przyłączeniowej do miejsca przeznaczenia, a trzeci przewód należy podłączyć do szyny uziemienia ochronnego. Ten ostatni krok zapewni ochronę użytkownika w przypadku upływu prądu przez obudowę pralki. Podczas organizacji połączeń elektrycznych należy wziąć pod uwagę kilka innych kwestii:

• gniazdko musi być zasilane z osobnej linii;
• pralki są przydzielane do osobnych urządzeń;
• prąd upływu, przy którym następuje zadziałanie wyłącznika nadprądowego, musi mieć ograniczenie do 30 mA;
• Zaleca się dodanie stabilizatora do obwodu w celu zabezpieczenia pralki przed skokami napięcia.

Gniazdko przeznaczone dla pralki musi być podłączone do osobnej linii i posiadać indywidualny wyłącznik różnicowoprądowy.

Elektrycy zalecają stosowanie wyłączników różnicowoprądowych (RCD) o znamionowym prądzie zadziałania 10 mA. Urządzenia te są droższe, ale działają szybko, zapewniając kompleksową ochronę przed awariami w obudowie. Podczas instalacji wyłącznika nadmiarowoprądowego wystarczający jest prąd znamionowy 16 A.

Kupujemy odpowiedni drut

Wybierając kabel do zasilania urządzeń gospodarstwa domowego, należy przestrzegać norm i zaleceń. Na przykład w pralkach stosuje się przewody miedziane i przewody podtynkowe. Zapewnia to bezpieczną pracę urządzenia, bez ryzyka pożaru lub przypadkowego zadziałania wyłącznika różnicowoprądowego. Przekrój przewodu zasilającego pralkę zależy od mocy instalowanego urządzenia. Zazwyczaj wystarcza 2,5 mm², ale najlepiej wybrać przewód o większym przekroju, aby uniknąć przeciążenia obwodu.

Jeśli w Twoim mieszkaniu znajduje się okablowanie aluminiowe z rdzeniem o średnicy 1,5 mm, warto rozważyć jego wymianę na bezpieczniejsze. Co najmniej powinieneś zainstalować nową linię do pralki. W przeciwnym razie kabel będzie się nagrzewał, topił izolację i stwarzał zagrożenie pożarowe.

Czy warto zamontować gniazdko wielowtykowe?

Najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest przydzielenie osobnego gniazdka i obwodu dla wyłącznika nadprądowego. Zdecydowanie odradza się korzystanie z podwójnego gniazdka lub podłączanie podgrzewacza wody lub suszarki do włosów do tego samego gniazdka, co pralka. Może to spowodować przeciążenie obwodu, zadziałanie wyłącznika różnicowoprądowego i pożar.

Warto zdać sobie sprawę, że nowoczesna technologia jest bardzo potężna. Jeśli włączysz suszarkę lub suszarkę do włosów podczas pracy pralki, gniazdko po prostu nie wytrzyma ciśnienia. Lepiej nie ryzykować i stworzyć w pomieszczeniu grupę oddzielnych gniazdek dla każdego urządzenia.

Instalacja gniazda

Ostatnim krokiem w okablowaniu pralki jest instalacja gniazdka. Możesz to zrobić samodzielnie, ale pamiętaj o konsekwentnym postępowaniu i zachowaniu środków bezpieczeństwa. Najpierw oznacz markerem na ścianie: wysokość gniazdka, jego lokalizację oraz przebieg przyszłego okablowania. Następnie wykonaj następujące kroki:

• wyłączamy zasilanie w pomieszczeniu, a jeszcze lepiej w całym mieszkaniu;
• Sprawdzamy za pomocą śrubokręta wskaźnikowego, czy w mieszkaniu nie ma prądu;
• weź wiertarkę udarową, wyłącz tryb udarowy i włóż do niej dyszę o rozmiarze puszki gniazdowej;
• wiercimy otwór;
• Wzdłuż narysowanej linii wykonujemy rowki pod kabel za pomocą wiertarki udarowej lub szlifierki;
• montujemy nowy wyłącznik różnicowoprądowy w tablicy rozdzielczej;
• przewód podłączamy do wyłącznika różnicowoprądowego i przeciągamy go wzdłuż rowka do przyszłego gniazdka;
• Do otworu na gniazdko wkładamy zaprawę gipsową, na której mocujemy puszkę gniazdkową;
• mocujemy kabel do ściany;
• przewody i część przewodu wprowadzamy do puszki gniazdowej (lepiej mieć trochę zapasu przewodu, aby później łatwiej było wymienić gniazdko);
• włożyć gniazdo;
• przewody podłączamy do styków gniazdowych;
• Zatrzaskujemy osłonę gniazda.

Natychmiastowe podłączenie pralki do nowego gniazdka jest niebezpieczne. Najlepiej najpierw przetestować połączenie na tańszym urządzeniu, takim jak lampa stołowa lub suszarka do włosów. Jeśli wszystko działa, instalacja została wykonana prawidłowo.

   

Komentarze czytelników